Kutsal Kitap’ın Tanrı tarafından esinlenmiş olduğuna, Tanrı tarafından yöneltilmiş insanlar tarafından yazıldığına ve göksel öğretinin mükemmel hazinesi olduğuna inanıyoruz. Kutsal Kitap’ın yazarı Tanrı’dır ve bu nedenle tamamen yeterli ve güvenilir olduğunu, orijinal elyazmalarında kesinlikle hata bulunmadığını onaylıyoruz. Tanrı tarafından yargılanacağımız ilkeleri açıklığa kavuşturur ve günahtan kurtuluşun tek yolunu içerir. Dünyanın sonuna dek tüm insanların davranışlarının, öğretilerinin, iman ikrarlarının ve düşüncelerinin denetlenmesi gereken en yüce standardı ve nihai otoritesidir. 

Mezmurlar 119; Süleyman’ın Özdeyişleri 30:5-6; Yeşaya 40:8; Luka 24:25-47; Yuhanna 5:39; Romalılar 2:12; Filipililer 3:16; 1. Selanikliler 2:13; 2. Timoteos 3:15-17; İbraniler 1:1-2, 4:12-13; 2. Petrus 1:19-21, 3:15-16; 1. Yuhanna 4:1   

Yaşayan ve gerçek olan tek bir Tanrı olduğuna inanıyoruz. O sonsuz, sınırsız Yaratan’dır ve göğün ve yerin ulu Kralı’dır. Merhametli, adaletli, sevecen bir Tanrı’dır ve yüceliği için kendi egemen iradesine göre her şeye hükmeder. Kutsallıkta sözle ifade edilemeyecek kadar görkemlidir ve tüm onur, güven, ve sevgiye layıktır. 

Yasa’nın Tekrarı 6:4-5; Mezmurlar 83:18; Markos 12:29-30; Romalılar 1:20; Vahiy 4:11; Mısır’dan Çıkış 15:11 

Sonsuzluk boyunca üç farklı şahıs – Baba, Oğul ve Kutsal Ruh – olarak varlığını sürdüren tek bir Tanrı olduğuna inanıyoruz. Onların her biri tüm ilahi niteliklerde birbirine eşit ve Tanrı’dır, yüce kurtuluş tasarısında her birinin farklı ama uyumlu rolleri bulunmaktadır. 

 Mısır’dan Çıkış 20:3-4; Yasa’nın Tekrarı 4:35, 4:39, 6:4-5, 32:39; 1. Samuel 2:2; 1. Krallar 8:23; Mezmurlar 86:8-10; Yeşaya 6:3, 44:6–8, 45:5-25, 46:9; Yeremya 10:6-10; Mika 7:18; Malaki 3:6; Matta 3:13-17, 28:18-20; Yuhanna 10:30, 14:6, 17:3, 17:11, 17:20-21; Elçilerin İşleri 5:3-4; 1. Korintliler 8:4-6; 2. Korintliler 3:17, 13:14; Galatyalılar 3:20; Efesliler 1:3-14, 4:5-6; 1. Selanikliler 1:9; 1. Timoteos 1:17, 2:5; Yakup 2:19; 1. Yuhanna 5:20; Yahuda 25; Vahiy 4:11 

 Baba Tanrı tümüyle tanrısal ve egemen olarak her yaratılan şeye hükmeder. O tüm yaşamın kaynağıdır ve sonsuz egemenliğin ait olduğu kişidir. O, hem zamanda hem sonsuzlukta bütün olanların yaratanıdır. Muhteşem kurtuluş planına göre kişileri önceden bilir, seçer, ve önceden belirler. Baba, Kutsal Ruh'un çalışması aracılığıyla günahkarların Oğlu’na iman etmesine sağlar. Baba günahlarını bağışlayıp onlara kendi çocukları olma hakkını verir. Böylece Tanrı onları kendisiyle barıştırır. 

Matta 5:16, 6:5-14, 7:11, 18:35, 24:36, 28:19; Yuhanna 3:16, 5:22-26, 6:37-40, 6:44; 8:16, 10:10 27-29; 15:8, 16:23, 17:1-8; Elçilerin İşleri 1:7, 10:37; Romalılar 5:1, 6:4, 8:15, 8:28-30; 1. Korintliler 8:6, 15:24; Galatyalılar 1:1; Efesliler 1:3-12, 4:6, 4:32; Filipililer 2:9-11; 1 Selanikliler 2:4; İbraniler 12:6-10, 13:15-20; 1. Petrus 1:2, 1:17; 1. Yuhanna 1:9, 3:22, 4:14; 2. Yuhanna 1:4 

Oğul'un tümüyle tanrısal olduğuna ve Tanrı'nın aynı yüceliğiyle sonsuz olduğuna inanıyoruz. Beden alırken O Kutsal Ruh sayesinde vücut buldu, Meryem'den doğdu, ve İsa olarak adlandırıldı. İnsan doğasını aldı, tamamen Tanrı olarak kalırken tamamıyla insan oldu. Günahsız bir hayat yaşadı, günahkarların yerine öldü, ve her imanlının Rab'bi ve Kurtarıcısı olarak ölümden dirildi. İsa şimdi Baba Tanrı'nın sağında oturuyor ve Tanrı ile imanlıların arasında aracıdır. Günahkarları yargılamak için ve ona güvenenleri yanına almak için yakında geri gelecektir. 

Matta 1:18-25, 4:1, 8:18-27, 11:19, 16:21, 26:42, 28:18-20; Markos 4:38, 5:1-15, 10:45, 15:39; Luka 1:34-35, 9:12-22, 22:70, 24:36-43; Yuhanna 1:1-18, 3:16, 4:6, 5:18-21, 8:58, 10:30, 11:27-35, 14:28, 19:28, 20:28-31; Elçilerin İşleri 1:11, 20:28; Romalılar 1:4, 9:5; 1. Korintliler 15:3-4; 2. Korintliler 5:21; Galatyalılar 2:20; Filipililer 2:5-11; Koloseliler 1:13-19, 2:9; Titus 1:3-4, 2:13-14; İbraniler 1:1-2:3, 2:17, 4:12-14; 1. Petrus 2:21; 2. Petrus 1:1, 2:20, 3:18; 1. Yuhanna 2:2, 4:2-3, 4:9, 4:15, 5:20; 2. Yuhanna 7; Vahiy 1:5, 2:18, 3:14, 19:11-16 

Kutsal Ruh'un Baba ve Oğul'la tüm Tanrılığı paylaşan sonsuz Ruh oluduğuna inanıyoruz. O, Tanrı'nın halkı için sonsuz kurtuluş planını yerine getirmek için Baba ve İsa Mesih tarafından gönderilen Gerçeğin Ruhu'dur. O'nun birincil görevi, müjdeyi günahkarların yüreklerini uygularak, günah konusunda onları suçlu olduğuna ikna ederek, onlara İsa Mesih'te yeni yaşamı vererek, ve kurtuluş gününe dek onları mühürleyerek İsa'yı yüceltmektir. 

Yeremya 31:31-34; Hezekiel 36:22-27; Yuhanna 14:26, 15:26, 16:7-14; Elçilerin İşleri 7:51, 10:19, 11:12, 13:2, 15:28, 16:6, 21:11; Romalılar 8:16, 8:27, 15:30; 1. Korintliler 2:10-14, 12:7-11; 2. Korintliler 3:1-6, 3:17-18, 13:14; Galatyalılar 4:4-7; Efesliler 1:13-14, 4:30; 1. Selanikliler 5:19; İbraniler 10:29 

İnsanlığın Tanrı’nın suretinde yaratıldığına inanıyoruz. Bu nedenle tüm insanlar Tanrı’nın suretinde yaratıldıkları için, tüm insanlığın doğuştan gelen bir değeri vardır. Tanrı'nın insanları erkek ve dişi olarak yarattığına inanıyoruz. Cinsiyet hem muhteşem bir hediye hem de Tanrı'nın tasarımının değişmez bir parçasıdır ve Tanrı'nın biyolojik cinsiyetle atadığı düzen dışında var olamaz. 

İlk atalarımız Adem ve Havva’nın seçimiyle işlediği günahtan dolayı hepimizin günahlı doğduğuna inanıyoruz. Bizler, tüm insanların Tanrı’nın suretinde olduklarına, vicdan sahibi olduklarına, ahlaki olarak iyi olan fakat kurtuluşu kazandırmayan şeyleri yapabileceklerine inanıyoruz. Aynı zamanda insanların doğası gereğince günahkar olduklarına ve Tanrı’nın arzu ettiği kutsallıktan yoksun olduklarına ve tamamıyla kötülüğe eğimli olduklarına da inanıyoruz. Bu nedenle Tanrı’nın lütfu olmadan, insanlar Tanrı’ya dönemezler ve gösterebilecekleri bir özürleri veya savunmaları yoktur, sonsuz bir cezanın adil yargısı altındadırlar. 

Yaratılış 1:26-27, 3:1-19; Mezmurlar 51:5; Yeşaya 64:6; Hoşea 6:7; Romalılar 1:18, 2:14, 3:10-18, 5:12-21, 6:16-17, 8:7-10; 1. Korintliler 15:21-22, 15:45-50; Efesliler 2:1-3, 4:18; Titus 3:3

Günahkarların kurtuluşa sadece Tanrı’nın lütfuyla ve dünyanın kurtarıcısı İsa Mesih’in yaptıkları aracılığıyla sahip olabileceklerine inanıyoruz. O tümüyle Tanrı ve tümüyle insandır, Kutsal Ruh aracılığıyla Meryem’in rahminde var olmuştur, bakireden doğmuştur ve Baba’ya itaat ederek günahsız bir yaşam sürmüştür. Tanrı’nın Egemenliği’nin yolunu öğretmiş, mucizeler yapmış, acı çekmiş, ölmüş ve ölümden dirilmiştir. Ölümüyle günahlarımızın kefaretini ödemiş ve günahlarımıza karşılık kurban olmuştur, günahlarımız O’nda bağışlanmıştır, Tanrı’nın gazabını O üzerine almıştır. O’nun aracılığıyla Tanrı’nın ailesine evlat edinildik. 

Kurtuluş bereketlerinin müjde aracılığıyla etnik köken, ırk, sosyal sınıf, cinsiyet gözetmeksizin herkese karşılıksız olarak sunulduğuna inanıyoruz. Herkesin acil görevi tövbekar ve itaatkar bir imanla müjdeyi kabul etmektir. Kendi yozlaşmışlığı ve hüküm getiren gönüllü müjde reddi dışında, dünyadaki en büyük günahkar bile (Mesih’e iman ederek) kurtuluşa kavuşabilir. 

Yeşaya 53:4-5, 55:1; Yeremya 31:31-34; Matta 4:17, 11:20-24; Markos 1:15; Luka 19:10; Yuhanna 1:1-14, 3:16-21, 5:40, 6:29; Elçilerin İşleri 2:38, 3:19, 4:12, 13:46, 15:11, 17:30; Romalılar 1:16-17, 3:21-26, 4:25, 5:8-10, 6:23, 10:9-10; 1. Korintliler 3:5-7, 15:1-3; 2. Korintliler 5:21; Filipililer  2:5-11; İbraniler 1:1-8, 4:14, 7:25, 9:13-15, 12:25-29; 1. Yuhanna 3:23, 4:10; Vahiy 22:17 

Tanrı’nın yaratılıştan önce lütfuyla tasarladığı sonsuz amacı doğrultusunda bazılarını onlarda öngörülen iyiliklerinden ötürü değil, sadece (O’nun) egemen ve iyi isteğinden dolayı yeniden doğuş ve kurtuluş için seçtiğine inanıyoruz. Bu insanın özgür faaliyeti/eylemi ile mükemmel bir şekilde uyumludur. Bağımsız, bilge, kutsal ve değişmez olan Tanrı’nın egemen iyiliğinin görkemli bir şekilde sergilenmesidir. Övünmeyi engeller ve alçakgönüllülüğü, sevgiyi, duayı, övgüyü ve Tanrı’ya güvenmeyi teşvik eder. Hristiyan güvencesinin ve başkalarıyla nasıl ilişki kurmamız gerektiğinin – hak etmediğimiz merhamet bize gösterildiği gibi biz de başkalarına merhamet gösteririz –  temelini oluşturur. 

 Mısır’dan Çıkış 33:18-19; Yasa’nın Tekrarı 7:7-8; Yeremya 31:3; Luka 10:22; Yuhanna 1:12-13, 6:37-44, 10:16, 15:16; Elçilerin İşleri 2:22-23, 4:27-28, 13:48, 15:14, 16:14, 18:12; Romalılar 3:27, 4:16, 8:28-9:24, 11:5-6, 11:28-36; 1. Korintliler 1:26-31, 3:5-7, 9:22, 15:10; Galatyalılar 1:15-16; Efesliler 1:1-2:10; Filipililer 1:6, 3:12; Koloseliler 3:12; 1. Selanikliler 1:4-10, 2:12; 2. Selanikliler 2:13-14; 2. Timoteos 1:8-9, 2:10; İbraniler 6:11; 1. Petrus 1:1-2; 2. Petrus 1:10-11; 1. Yuhanna 4:19; Vahiy 13:8 

Günahkarların kurtulması için yeniden doğmalarının gerektiğine inanıyoruz. Kutsal Ruh imanlılara yeni ruhsal yaşamlar verir ve asi yüreğimizi Tanrı'ya itaat etmekten ve O'na tövbe ve imanla karşılık vermekten zevk alan bir yürekle değiştirir. Böylesi bir durumda kişi kavrayamadığı bir şekilde Kutsal Ruh’un gücünün tesiri altında kalır. Bu Tanrı’dan gelen gerçeğe bağlı olarak müjdeye gönüllü itaatimizi güvence altına alır. Bunun gerçekleştiğini gösteren kutsal ürünler olan tövbe ve iman yeni yaşamda uygun kanıt olarak ortaya konur. 

Yeremya 31:31-34; Hezekiel 36:25-27; Matta 7:20; Yuhanna 1:12-13, 3:3-7; Elçilerin İşleri 10:44; 2. Korintliler 5:17-21; Galatyalılar 5:22-23; Efesliler 2:1-5; Koloseliler 2:13; Yakup 1:17-18; 1. Petrus 1:3; 1. Yuhanna 2:29, 3:9-10, 4:7, 5:1-4, 5:18 

Aklanma günahtan dönüp İsa Mesih’e inananların doğru ilan edilerek kutsanmasıdır. İsa Mesih’in doğruluğuna dayanarak günahların bağışlanması ve sonsuz yaşam vaadini içerir. Tanrı bunu yaptığımız herhangi iyi bir iş karşılığı değil, sadece İsa Mesih’in yaptıklarına iman ettiğimizde karşılıksız olarak verir. Bu bizi Tanrı’nın esenliğine ve hoşnutluğuna kavuşturur. Sonsuzluk boyunca ve sonsuzluk için gereken bütün bereketleri bize sağlar. 

Mezmurlar 103:12; Yeşaya 53:11-12; Matta 9:6; Yuhanna 1:16; Elçilerin İşleri 10:43; Romalılar 3:20-28, 4:1-5:21, 6:23, 8:30-34; 2. Korintliler 5:17-21; Galatyalılar 2:15-17, 3:24; Filipililer 3:7-9; Titus 3:5-7; 1. Petrus 3:18; 1. Yuhanna 2:12, 25 

Tövbe ve imanın, günahkarların Müjde'ye doğru ve gerekli tepkisi olduğuna inanıyoruz. Bunlar, günahtan uzaklaşmanın kurtuluş için yalnızca Mesih aracılığıyla Tanrı'ya dönmenin ayrılmaz eylemleridir. Tövbe ve imanın yeniden doğuşta Kutsal Ruh’un ruhumuzda gerçekleştirdiği kutsal işi  olduğuna inanıyoruz. Bu iş suçluluğumuz, gazap tehlikesi altında ve aciz oluşumuz ve tek kurtuluş yolunun Mesih İsa olduğu konusunda ikna oluruz ve Tanrı’ya samimi bir pişmanlıkla günahlarımızı itiraf ederek ve merhamet dileyerek yaklaşırız. Müjde’ye verilen bu tepki Kutsal Ruh tarafından gerçekleştirilir. O bize merhametli bir şekilde günahımızı gösterir, kendi kötülüğümüz hakkında ikna edilmemizi sağlar, bize kendi günahlarımız için pişmanlık duygusu verir ve bize İsa Mesih’in yardımı olmadan umutsuzca mahkum edileceğimizi gösterir.  

Kurtuluşun yalnızca İsa Mesih'in Rab olduğuna gerçekten inananlara ve bunu ikrar edenlere geleceğine inanıyoruz. Tek ve tümüyle yeterli Kurtarıcımız olarak sadece O’na güveniyoruz. İman ve tövbe, bir imanlının hayatını İsa'ya dönme anından Mesih bizi O'nunla birlikte olmaya çağırana dek işaretlerdir. İman, bir imanlının bu dünyada fiziksel olarak sağlıklı veya zengin olacağını garanti etmez; bunun yerine sadık imanlılar bu dünyadayken sık sık acı çekeceklerdir. Gerçek iman, müjdenin vaatlerinde bize sunulan sevinç nedeniyle acı çeksek bile Tanrı'ya güvenir. 

Yeşaya 55:1-7; Matta 11:28-30; Markos 1:15; Luka 15:18-21, 24:46-47; Yuhanna 1:12, 3:16, 6:37, 7:37, 16:8, 16:33; Elçilerin İşleri 2:37-38, 3:19-23, 11:18; 16:30-31, 17:30, 20:21; Romalılar 2:4, 10:9-11, 10:17; 2. Korintliler 7:9-10; Efesliler 2:8-10; 2. Timoteos 1:12; İbraniler  4:14, 6:1, 7:25, 11:1-40; 1. Petrus 5:10 

Kutsallaştırılmanın Tanrı’nın isteğine uygun olarak O’nun kutsallığına ortak edilme sürecimiz olduğuna inanıyoruz. Zamanla gelişen bu iş yeniden doğuş ile başlar. Mühürleyici ve Teselli edici olan Kutsal Ruh Tanrı’nın Sözünü okumayı ve dinlemeyi, kendini sınama ve duayı içeren ruhsal disiplinler vasıtasıyla varlığı ve kudretiyle imanlıların yüreklerinde kutsallaşma sürecini yaşam boyu devam ettirir. 

Yuhanna 17:17; Romalılar 6:5-6, 6:11-19; 1. Korintliler 1:2, 6:11; 2. Korintliler 3:18, 7:1; Galatyalılar 2:20, 5:16-24; Efesliler 4:20-24; Filipililer 3:13-14; Koloseliler 3:5-10; 1. Selanikliler 5:23; Titus 3:5; İbraniler 4:14, 10:24-25, 12:1, 12:14; 1. Petrus 1:15; 1. Yuhanna 3:9; Vahiy 3:19 

Samimi imanlıların sadece sonuna kadar dayanan imanlılar olduğuna inanıyoruz. Onları samimi olmayan bir ikrarda bulunanlardan ayıran büyük işaret Mesih’e sürdürdükleri bağlılıklarıdır. İmanlılar ayartmaya yenik düşerek günaha düşebilirler. Böylece Kutsal Ruh'u üzerler, Mesih'le olan paydaşlıklarını zedelerler, O'nun adına leke getirirler ve Tanrı'nın sevgi dolu terbiyesine maruz kalırlar. Yine de kurtuluşa kadar iman yoluyla Tanrı'nın gücü tarafından korunurlar. 

Matta 5:13, 24:13; Yuhanna 6:38-40, 8:31, 10:27-29, 15:6; Romalılar 8:30, 11:22; 1. Korintliler 9:27, 10:12, 15:1; Efesliler 1:13-14, 4:30; Filipililer 1:6; Koloseliler 1:22-23; 1. Timoteos 4:1; 2. Timoteos 2:12; İbraniler 1:14, 3:12-14, 4:11, 6:12, 9:15; 1. Petrus 1:4-5; 2. Petrus 1:10; 1. Yuhanna 2:19; 2. Yuhanna 1:9; Yahuda 20; Vahiy 2-3, 14:12, 21:7 

Evrensel ve görünmez kilisenin bütün çağlar boyunca tüm halklar, diller, insanlar ve uluslar arasından çağrılan Tanrı’nın halkı olduğuna inanıyoruz. Evrensel ve gözle görünmeyen kilise yerel kiliselerde görünür hale gelir. Yerel kilise bir binada toplanmaya karar verebilse de bir yer veya bina değildir. Yerel kilise vaftiz edilmiş imanlıların bir arada oluşturdukları topluluktur. Gerçek kilisenin işareti Tanrı’nın Sözünün doğru öğretilmesi ve buyrukların (vaftiz ve Rab’bin sofrası törenlerin) doğru yönetilmesidir. Kilisenin tek, üstün yetkilisi İsa Mesih’tir. Tanrı’nın sözü kiliseye hükmeder. Tanrı'nın sözü, ihtiyarların kiliseyi önder olarak gözetmek için verilen nitelikli adamlar olduğunu, görevlilerin kiliseye hizmet etmesi gerektiğini, ve topluluğun üyelerinin üyeleri onaylama, öğretileri savunma ve Kutsal Yazılar gerektirdiğinde disiplin uygulama sorumluluğuna sahip olduğunu öğretir. Yerel kiliseler üyelerin düzenli bir şekilde bir araya gelmesi, Mesih'i onurlandıran birliği desteklemesi ve Tanrı'nın yüceliği için yaşaması emredilir. 

Kilisenin toplanması düzgün ve düzenli bir şekilde yapılmalı, armağanlar sadece karşılıklı gelişme için kullanılmalı ve yapılan her şey Tanrı'nın sözüne göre olmalıdır. Yerel kilise özerktir ve dışarıdan gelen herhangi bir yetki veya kontrolden özgürdür. Kendini yönetme hakkına sahiptir, birey veya organizasyonlardan oluşan hiyerarşilerin etkisinden özgürdür. Kilisenin misyonu topluluk olarak müjdeleyerek, öğrenci yetiştirerek ve yeni kiliseler kurarak Tanrı’nın görkemini dünyaya yansıtmaktır. 

Matta 5:16, 16:19, 18:15-20, 28:18-20; Yuhanna 1:12, 13:34-35, 17:20-24; Elçilerin İşleri 6:1-6, 11:26, 14:23, 20:28; Romalılar 16:1; 1. Korintliler 1:2; 5:4-5, 5:12-13, 11:25-26, 14:1-40; 2. Korintliler 2:6-8; Efesliler 3:10, 4:1-2, 4:11-12, 5:22-23; 1. Timoteos 3:1-13, 4:13, 5:17; Titus 1:5-9; İbraniler 10:19-25, 13:7, 13:17; 1. Petrus 5:1-5; Vahiy 5:9 

  Hristiyan vaftizinin bir imanlının Baba, Oğul ve Kutsal Ruh’un adıyla suya batırılarak haça gerilen, gömülen ve dirilen Kurtarıcısı’na imanını gösterdiği ciddi bir tören olduğuna inanıyoruz. Vaftiz kurtuluş sağlamaz. Günaha ölümümüzü ve yeni yaşama dirilişimizi resmeder. Mesih’in buyruğuna itaat ederek Mesih’e iman edenler bu karara olabildiğince yakın bir zamanda kilise tarafından vaftiz olup üyeliğine kabul edilmelidir. 

Rab’bin Sofrası’nın İsa’nın bizim uğrumuza feda ettiği bedenin ve dökülen kanının anıldığı ve ikinci gelişine dek ölümünün duyurulduğu tören olduğuna inanıyoruz. Rab’bin Sofrası kurtuluşu sağlamaz. Rab’bin Sofrası sadece yerel bir kiliseye ait olan gerçek Mesih imanlıları tarafından alınmalıdır ve imanlılar sofradan almadan önce kendilerini sınamalıdırlar. Bu tören her yerel kilise tarafından düzenli olarak kutlanmalıdır. 

Matta 3:13-17, 26:26-29, 28:18-20; Elçilerin İşleri 2:38-42, 8:36-38, 16:32-33; Romalılar 6:4; 1. Korintliler 11:17-34; Galatyalılar 3:27; Koloseliler 2:11-12 

Sivil hükümetin insan topluluğunun düzeni ve ihtiyaçları için Tanrı tarafından atandığına ve yetkililerin dualarımızda anılması ve onlara hürmet edilmesi gerektiğine inanıyoruz. Vicdanın tek Rab’bi ve dünya krallarının hükümdarı olan Rab İsa Mesih’in isteğine karşı gelen şeyler dışındaki her konuda yetkililere itaat edilmelidir. 

2. Samuel 23:3-4; Mezmurlar 2:2-6; Markos 12:13-17; Romalılar 13:1-7; 1. Timoteos 2:1-3; Titus 3:1; 1. Petrus 2:13-17; Vahiy 19:16 

Sadece Rab İsa’nın isminde imanla aklanan ve Tanrımızın Ruh’u tarafından kutsal kılınanların O’nun gözünde gerçekten doğru sayıldığına inanıyoruz. Son gün Mesih görkemle gelecek ve ölüleri hak ettikleri adaleti vermek üzere mezardan diriltecektir. O gün ciddi bir ayrım olacaktır (kötü olanlar yargılanacak ve sonsuz cezaya çarptırılacak ve doğrular sonsuza dek sevinecekler). Bu yargı insanları doğruluğun prensiplerine uygun olarak sonsuza dek cennete veya cehenneme bağlayacaktır. İsa’ya ait olanlar yeni gök ve yeryüzünde sonsuz yaşama sahip olacaktır ve Tanrı’nın yüceliği için sürekli büyüyen bir sevinçle yaşayacaklardır. 

Daniel 12:2; Matta 13:36-50, 24:31-46; Markos 9:43-48; Luka 14:14; Yuhanna 3:36, 4:36, 5:28-29, 6:40, 11:23-27; Elçilerin İşleri 1:11, 3:21, 10:42, 17:31, 1. Selanikliler 4:13-5:11; 2. Selanikliler 1:5-12; Vahiy 20:1-22:21